ΜΕΓΑΣ ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ

Τὸ ὅτι ἀπεπέμφθη ὁ ΓΑΠ ἦταν λίγο-πολὺ γνωστό· δὲν τὸ πληροφορηθήκαμε τώρα ἀπ' τοὺς Financial Times, οἱ ὁποῖοι γιὰ κάποιο λόγο ποὺ δὲν γνωρίζουμε ἐπακριβῶς, τὸ ἀνακάλυψαν, ὅλως τυχαίως, λίγες ἡμέρες πρὸ τῶν Εὐρωεκλογῶν. Τὸν λόγο τῆς ἀποπομπῆς του ὅμως μποροῦμε νὰ τὸν εἰκάσουμε, παρὰ τὸ ὅτι δὲν ἤμασταν παρόντες, ἐκτὸς κι ἂν θεωροῦμε, ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς ποὺ ἔφερε τὸ ΔΝΤ στὴν Ἑλλάδα, ἀπεπέμφθη λόγῳ τῶν δημοκρατικῶν του εὐαισθησιῶν.
Ὁ Γιέλτσιν ἢ Πινοτσὲτ τῆς Ἑλλάδος καὶ ἡ κυβέρνησί του, ἐξεδιώχθησαν κακὴν-κακῶς, τύποις ἀπὸ τοὺς Μέρκελ καὶ Σαρκοζύ, κατ' οὐσίαν ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες πολῖτες στὴν μνημειώδη παρέλασι τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 2012, ὅταν τοὺς "κατέβαζαν" ἀπὸ τὰ βάθρα τῶν "ἐπισήμων" μὲ τὸν πλέον ντροπιαστικὸ τρόπο. Ἡ καγκελάριος καὶ ὁ γάλλος πρόεδρος ἁπλῶς ἀπαίτησαν, αὐτὸ ποὺ ἐπέβαλλε ὁ ἑλληνικὸς λαὸς μὲ τὴν στάσι του, τὴν παραίτησί τους, διότι διαπίστωσαν ὅτι ἡ κυβέρνησι τῶν παπανδρεϊκῶν ἀνδρεικέλων δὲν εἶχε καμμία πολιτικὴ νομιμοποίησι. Ἤθελαν μία ἄλλη κυβέρν…

Τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα τῶν Εὐρωεκλογῶν τῆς 25ης Μαΐου φέρνει γιὰ πρώτη φορὰ τὴν Ἀριστερὰ πολὺ κοντὰ στὴν ἀνάληψι τῆς κυβερνητικῆς ἐξουσίας σὲ μία Ἑλλάδα, ἡ ὁποία ἐδῶ καὶ πέντε περίπου χρόνια βρίσκεται στὸ ἔλεος τῶν νεοφιλελεύθερων μνημονίων, δηλαδὴ τῆς πλήρους ἀπορυθμίσεως τοῦ κοινωνικοῦ κράτους, ὅπως τὸ γνωρίσαμε μετὰ τὸν β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Ἡ ΝΔ δείχνει νὰ ἐγκαταλείπῃ σιγά-σιγὰ τὸ πολιτικὸ προσκήνιο, ἀκολουθῶντας κατὰ πόδας τὸ ἤδη ἀποδομημένο ΠαΣοΚ τῶν μονοψηφίων ἐκλογικῶν ποσοστῶν καὶ νὰ ἀποδεικνύῃ αὐτὸ ποὺ ἐδῶ καὶ κάποια χρόνια φαίνεται στὸν ὁρίζοντα: τὴν σαπίλα τοῦ ὑπάρχοντος πολιτικοῦ συστήματος. Μπορεῖ νὰ ἀποτελῇ ἀκόμη τὸ ἰσχυρὸ ἄλογο τῆς ἑλληνικῆς ὀλιγαρχίας καὶ τοῦ ξένου κεφαλαίου, ἀλλὰ τὸ νεοφιλελεύθερο μοντέλο ποὺ ἀκολουθεῖ, μετὰ τὴν ἀποπομπὴ τοῦ Κώστα Καραμανλῆ, τὴν παρασύρει στὸν πολιτικὸ ὄλεθρο. Στὸν ἴδιο δρόμο πορεύεται καί, ὁ ἔως πρό τινος κυβερνητικὸς ἑταῖρος, ἡ ΔημΑρ, ἡ ὁποία θεωρεῖται ἤδη ἐξαϋλωμένη. Κατὰ τὴν γνώμη μας, οἱ μοναδικοὶ ἐπιζῶντες θὰ στεγασθοῦν στὸν νέο …

Τὸ Σάββατο 10 Μαΐου, στὶς 6:00μ.μ., θὰ συναντηθοῦμε στὴν "Ὡραία Πεντέλη" (πλ. Ψυρρῆ) καὶ θὰ συνεχίσουμε τὴν συζήτησι στό:
Πλάτωνος, Συμπόσιον.
Στὸ πρῶτο μέρος τῆς ἐντυπωσιακῆς εἰσόδου τοῦ Ἀλκιβιάδη (212c-215a) εἰσάγονται οἱ προϋποθέσεις τοῦ ἐγκωμίου τοῦ Σωκράτους, τὸ ὁποῖο θὰ ἀκολουθήσῃ ἀμέσως μετά.

Ὁ Πλάτων ἐπιθυμεῖ νὰ τονίσῃ τὴν διαφορὰ μεταξὺ τοῦ σεμνοῦ διδασκάλου (Σωκράτης) ποὺ διάγει φιλόσοφον βίον καὶ τοῦ θορυβοποιοῦ καὶ ἀλλαζόνα μαθητῆ (Ἀλκιβιάδης), τοῦ φιλοδόξου καὶ ταραχώδους βίου. Ὁ Σωκράτης ὡς διδάσκαλος-ἐραστὴς ἐξομολογεῖται στὴν ἐκλεκτὴ συντροφιὰ τὸ πάθος του γιὰ τὸν ἐρώμενο-μαθητή του.

Διαβάζουμε ἀπὸ τὰ κατωτέρω: 
ΠΛΑΤΩΝΟΣ, Συμπόσιον (2012), κείμενο, μετάφρασις καὶ ἑρμηνεία ὑπὸ Ἰ. Συκουτρῆ, σ. 186-198, ἐκδ. Ἑστία. ΡΑΜΦΟΥ, Στ. (1999), Φιλόσοφος καὶ θεῖος Ἔρως, σ. 115-124, ἐκδ. Ἁρμός. HUNTER, R. (2007), Τὸ Συμπόσιον τοῦ Πλάτωνα, σ. 105-120, ἐκδ. ΙΝΣ. TAYLOR, E.A. (1992), Πλάτων, σ. 276-278, ἐκδ. ΜΙΕΤ.

Οἱ πρόσφατες ἐξελίξεις στὴν Κριμαία καὶ ἡ ἀνοχή, οὐ μὴν καὶ ἀνοικτὴ ὑποστήριξι, τῶν δυτικῶν ἰμπεριαλιστικῶν δυνάμεων στοὺς Οὐκρανοὺς νεοφασῖστες ἀναδεικνύουν ἀφ' ἑνὸς τὴν ὑποκρισία τῆς ἀμερικανικῆς Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ἀφ' ἑτέρου τὸν κυνισμὸ τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, τοῦ ὁποίου τὸ ἀντιφασιστικὸ "ὁπλοστάσιο" ἐξαντλεῖται στὴν ὁλοκληρωτικὴ ταύτισι φασισμοῦ καὶ ἀντισημιτισμοῦ.
Εἶναι γνωστό, ὅτι μόνο τὸ γερμανικὸ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ κόμμα εἶχε ἀμιγῶς ἀντισημιτικὰ χαρακτηριστικὰ κι ἐδημιούργησε τὰ ζοφερὰ στρατόπεδα συγκέντρωσης Ἑβραίων (καὶ ὄχι μόνο) κατὰ τὴν περίοδο ποὺ ἄσκησε τὴν κυβερνητικὴ ἐξουσία στὴν Γερμανία. Στὶς ἄλλες εὐρωπαϊκὲς χῶρες ποὺ κατέλαβαν τὴν ἐξουσία οἱ Φασῖστες, ἐξέχοντα μέλη τῶν ἑβραϊκῶν κοινοτήτων ὑπῆρξαν καὶ μέλη τῶν κομμάτων αὐτῶν· ὁ Ν. Πουλαντζᾶς στὸ μνημειῶδες ἔργο του Φασισμὸς καὶ δικτατορία (Θεμέλιο, 2006) μᾶς πληροφορεῖ, ὅτι τὸ ποσοστὸ τῶν ἰταλο-ἑβραίων στὸ ἰταλικὸ φασιστικὸ κόμμα αὐξήθηκε στὸ 8% κατὰ τὴν περίοδο τῆς φασιστικῆς διακυβέρνησης, ἀπὸ…